Idąc dalej w kierunku zachodnim, wkraczamy w świat “połonin”. Oczywiście w rozumieniu geologicznym, poza aspektem wizualnym nie mają one wiele wspólnego z połoninami rozciągającymi się na wysokościach ponad 1000 m n.p.m. charakteryzującymi się skąpą roślinnością o specyficznym składzie gatunkowym. Niemniej mi od zawsze te rozłożyste, łagodne wzgórza tej części naszego regionu właśnie je przypominały.

Ściśle rolniczy i pasterski charakter od setek lat był właściwą cechą dla tego regionu. Jego piętno do dziś można zauważyć gołym okiem w terenie: granice pomiędzy kultywowanym wypasem bydła i uprawą roli a linią lasu na granicy państwa. Po polskiej stronie z wsi i miejscowości pola uprawne i pastwiska dochodziły do samego grzbietu góry, po słowackiej zaś zachowało się więcej lasów. Dzięki temu od pewnego momentu na naszej trasie mamy dziś możliwość podziwiania spektakularnej panoramy Tatr górującej nad Tyliczem. Czy akurat będzie je widać podczas wycieczki, zależy od wielu czynników z zachmurzeniem i przejrzystością powietrza na czele. Nie jest to jednak widok rzadki i przy odrobinie szczęścia powinniśmy być świadkami tego górskiego widowiska.

Po drodze wchodzimy na chwilę do lasu, by dotrzeć do sporej przecinki, skąd rozciąga się piękna panorama na Lackową oraz położoną w dolinie słowacką wieś Fricka. To dobre miejsce na odpoczynek i nasycenie sie widokiem tej urokliwie położonej miejscowości niemal na końcu świata. Idąc dalej w stronę Dzielca (792 m n.p.m.), przechodzimy przez Beskid (683 m n.p.m.), by po kilku minutach dotrzeć do skrzyżowania ze szlakiem niebieskim, Za jego znakami podążymy w stronę Tylicza. Po paruset metrach docieramy do rozdroża z drogą gruntową prowadzącą na łagodny, rozłożysty szczyt Łan (742 m n.p.m.), który będzie zarówno naszym punktem docelowym, jak i najwyższym szczytem na naszej trasie.