Z: Na ile Cię znam, to październik bynajmniej nie oznacza, że jesteś po pracy. Co się dzieje u ciebie w zimie? 

N: Między październikiem a listopadem robię sobie przerwę i wtedy nagle okazuje, że mam bardzo dużo wolnego czasu, bo nie idę na trening. Mam czas na przykład na przeczytanie książki, ale od listopada zaczynam już taki cykl przygotowań, najczęściej jakimś małym, kilkudniowym obozem, właśnie tutaj w Krynicy. Potem zaczyna sypać śnieg, czyli zaczyna się moja ulubiona pora roku. Dla mnie zima jest priorytetem, bo, po pierwsze, bardzo lubię jeździć na nartach, a po drugie – stawiam na skitury. To właśnie tutaj poznałam tę aktywność, a teraz zdarza mi się pojechać trochę dalej i wyżej.  

Z: Oczywiście, od razu podpytam, które trasy w Beskidzie Sądeckim poleciłabyś do odkrywania Beskidu właśnie na skiturach?

N: W tym celu tak naprawdę można powielać trasy poznane latem podczas biegania. Mamy tak dużo szlaków i są one przystosowane do skiturów. Jedyna kwestia to śnieg. 

Z: My za śnieg też trzymamy kciuki! Wędrując pieszo, mamy czas na podziwianie panoram, widoków, atrakcji turystycznych. A czy Ty, gdy biegasz, też masz szansę tego doświadczyć? 

N: Jeśli robimy taki trening, taką wycieczkę biegową jak dzisiaj, to jak najbardziej. Podczas takich wyjść nie chodzi o to, że ma być szybko. Rzecz w tym, by pobyć w górach, nacieszyć się nimi, mieć chwilę by stanąć, zrobić sobie zdjęcie i podziwiać te piękne panoramy. Z kolei na zawodach, mówiąc szczerze, bywa różnie. Zdarza się, że faktycznie nie ma czasu, bo człowiek jest skupiony na rywalizacji. Choć na przykład ostatnio na zawodach w Hiszpanii, kiedy miałam dość sporą przewagę nad rywalami, zyskałam czas na podziwianie widoków. 

Tak jak wspomniałam, to, że się biega, nie znaczy, że nie czerpiemy z tego jakiejś przyjemności, że się nie da przystanąć, popatrzeć na fajną panoramę (na przykład spod Bacówki nad Wierchomlą w kierunku Tatr), zatrzymać się, by zobaczyć, jak wyglądał stary tor saneczkowy w Krynicy na Górze Parkowej, czy po prostu, jak ciągnie się pasmo w kierunku Leluchowa, które choć mocno zarośnięte, to ma swoje uroki. Albo zejść do źródełka miłości na Górze Parkowej (śmiech).

Z: Wiemy już, jak wygląda przykładowy rok biegacza. A czy Ty uważasz się za zawodowego biegacza?

N: Generalnie nie. Robię to przede wszystkim z pasji, dlatego, że to lubię. Faktycznie, pochłania to bardzo dużo mojego czasu i w dużym stopniu się poświęcam bieganiu. Nie mogę mówić o zawodowstwie, ponieważ na co dzień normalnie pracuję. Większość swojego urlopu poświęcam po prostu na zawody. Nie mam tu żadnej taryfy ulgowej, więc do zawodowstwa daleko.

Z: Ale idziesz w tę stronę?

N: Myślę, że nie, bo to mogłoby zepsuć tę całą zabawę i tę frajdę z biegania. Zaczęłabym stawiać wtedy bardziej na sam wynik a nie na fakt zabawy. Chcę zarażać bieganiem ludzi, ponieważ mam niesamowitą frajdę z organizowania treningów dla innych, z trenowania zawodników, z organizacji obozów i wycieczek biegowych. Widzę, ile radości mi sprawia, gdy pokazuję innym nowe zakątki. Gdybym poszła w kierunku zawodowstwa, myślę, że straciłoby to tę iskierkę zabawy.

Z: A możesz nam zdradzić czym zajmujesz się na co dzień skoro bieganie to hobby?

N: Obecnie przebywam i mieszkam w Krakowie. Pracuję w jednej z krakowskich korporacji, jednak mam to szczęście, że wiąże się to też z branżą sportową i z bieganiem. Mogę w pewien sposób przeplatać pasję z życiem zawodowym.

Z: A jeśli ktoś, kto nas czyta, chciałby dołączyć do Twojego zespołu, to co powinien zrobić?

N: Zadzwonić, porozmawiać, i na pewno się dogadamy (śmiech). Górski Styl Team cały czas się powiększa. Mamy kilku zawodników, którym pomagam, rozpisuję treningi. Jako że jestem rodowitą kryniczanką, staram się właśnie tu do nas wszystkich zapraszać. Przyjeżdżamy, trenujemy i zawsze bardzo się wszystkim podoba.

Z: Czyli pomagasz biegaczom odkrywać Beskid?

N: Dokładnie, można tak powiedzieć.

Z: Poza bieganiem w zeszłym roku zajmowałaś się jeszcze jedną rzeczą… podobno spędzasz też dużo czasu przy komputerze…

N: Tak, i to bardzo, bardzo dużo, mówiąc wprost. Trzy lata temu wydałam swoją pierwszą książkę, przewodnik biegacza – „Przewodnik po biegach górskich”. Była to publikacja, którą wydaliśmy razem z Marcinem Świercem [biegacz długodystansowy, ultramaratończyk, mistrz Polski w biegach górskich, zawodnik polskiej kadry – od red.]. 

Pierwsza część jest typowo poradnikowa o bieganiu górskim i trailowym. W drugiej zawarte jest ponad 70 tras biegowych wraz z informacjami o dystansie, przewyższeniach, które się pokonuje, bo dla biegaczy jest bardzo ważne, ile zajmują podbiegi oraz szacunkowy czas przebycia takiej trasy biegowej. Zawsze są to pętle, by uniknąć wracania tymi samymi trasami, ale też żeby nie kończyć w innym miejscu, bo wiadomo, że czasem wiąże się to z problemami logistycznymi. 

Książka cieszyła się dużą popularnością, ponieważ coraz więcej osób biegających do tej pory po asfalcie szuka nowych wyzwań i to właśnie im chcieliśmy ułatwić organizację i adaptację do nowych warunków terenowych. W odpowiedzi na dobry odbiór pierwszej książki i zapotrzebowanie na tego typu wiedzę również wśród kobiet postanowiłam napisać dedykowany dla nich, kompleksowy poradnik, jak zacząć swoją przygodę z górami, z bieganiem, skiturami oraz rowerem. Książka nosi tytuł „Babskie Góry. Kobiecy sposób na bieganie, skitury oraz rower”. Czuję potrzebę zarażania swoją pasją, miejscem, z którego pochodzę – Krynicą, Beskidem Sądeckim, przyrodą i naturą, która tutaj jest po prostu urzekająca i w otoczeniu której można aktywnie odpocząć.

Z: O tak, można odpocząć. Dziękuję, Natalia, że znalazłaś dla nas czas. My dzięki Tobie znaleźliśmy kolejny sposób na odkrywanie Beskidu, tym razem bardzo aktywnie.

N: Dziękuję bardzo! Do zobaczenia na szlaku.